Masakit pa rin pala.

So this post was about sadness again.

Today. I received the feedback of my last month submitted manuscript and unfortunately it was returned. Returned. After almost two years, ngayon na lang muli ako nagkaroon ng feedback na ganito. And what hurts the most, the book was under my latest trilogy. The last book actually.

Noong makita ko na may nag-email sa akin about doon, parang balewala na sa akin. I was expecting it though. Nang makita kong naka-attached siya, sa isip-isip ko, revised ito. That what happens on my 2nd book. Naka-document lang ang feedback. Kaunting revision lang `yun, actually. Then today... I didn't expected it. Hindi ko nga agad binasa yung pinaka-feedback dahil nasa isip ko nga, revision. Tinignan ko lang muna kung gaano kahaba and then...make it to the top. And saw it. </3

I am used to returned manuscripts when I was just starting. Marami akong na-returned na MS. Dati parang okay lang kasi sa isip-isip ko, it was a way to teach me for my mistakes. Tapos ngayon, na nasanay na akong hindi nagkakaroon, it felt like my whole world shattered. Dumami ang pangamba sa puso ko for my submitted manuscripts. Nag-doubt ako sa sarili ko kung kaya ko pa ba, kung itutuloy ko pa ba ang pagsusulat.

And I almost cry. Ang sakit lang. May option to revise naman which I really intend to do. Feeling ko kasi, naging marami lang ako pagkukulang sa pag-e-establish. Although yung iba doon, nailagay ko naman talaga. Siguro hindi nga lang siya gaanong na-establish kaya hindi kapani-paniwala. May pagka-action mystery kasi yung novel na yun. My first time to try though which the techie stuffs, na-inspired naman ako sa novel na Mata sa Dilim. Nag-enjoy rin ako sa pagsusulat kaya hindi puwedeng hindi ko siya babaguhin. (At tinatamad rin ako actually gumawa ng bago. Hehe)

(At naiiyak ulit ako ngayon) Haay. Madalas na talaga akong nagdududa sa writer self ko. Kapag nagpatuloy pa itong mga ganito, sign na. Sign na talaga na itigil ko ang pagsusulat at maghanap na ng trabaho.

Which I would just think....parang nabibiyak na agad ang puso ko.


xx

Cady Lorenzana