It was just a dream then.

So finally I have the chance to blog this out! Yay! Sobrang overwhelmed pa rin kasi ako noong Sunday Morning and nung afternoon hanggang Monday night, I am so depressed. Kaya wala. Wala talaga akong magawang matino. Ganoon kasi ako kapag may kakaibang nararamdaman. Ngayon lang tuloy ako nakapag-blog. :P

This post is all about last Saturday---one of the happiest and biggest event in my life. PHR Grand Fans Day. Like the post title, It was just a dream then. Totoo `yan. Last Grand Fans Day, ni `di ko nga inakala na sa susunod na grand fans day, tatayo na ako sa harap at kasali sa mismong program. I mean, last GFD, naiyak lang ako sa bahay kasi hindi ako makakapunta. Hindi ko makikita `yung mga favorite PHR writers ko. Tapos `yung susunod pala, `di lang ako pupunta. Kasali na ako sa mismong program...as one of the writers.

I planned to sleep at 12 in the morning since I want to finish another manuscript for Camp Speed. Pero dahil antok na antok na ako dahil may klase ako ng Friday morning at maaga akong nagising...hindi ko rin siya natapos. (Hanggang ngayon, `di pa rin tapos) I was with my mom in my room dahil ayaw na daw niyang matulog sa baba at ayaw rin niyang matulog sa sariling kuwarto niya. Okay lang naman `yun sa akin dahil sanay naman ako na katabi si Mommy noon. Pero nung gabing `yun, masama ang pakiramdam ni Mommy. Medyo nainis ako. Well, plano na kasi namin na pupunta siya sa GFD. Dapat `di masama ang pakiramdam niya. Pero inuubo siya. `Di ako makatulog. Kailangan ko rin siyang asikasuhin. Kaya I ended up sleeping at 3 in the morning and I woke up at 5am! Kasalanan yan nung kapitbahay namin! Ang ingay kasi nila. Lumipat ako sa kuwarto ng kapatid ko. Nakatulog naman ulit ako hanggang 6:30am.

6:30 am, nagre-ready na ako. Pero these days, mabagal na akong kumilos. Nakaalis ako ng bahay namin ng 8:30 dahil plano namin na 10 nasa SM north na dapat. Magpapaayos pa kasi. Pero 9am na, wala pa rin akong masakyan na bus! Naabutan na ako nung Kuya ko sa kanto dahil magpapalinis pala siya ng kotse na `di natuloy kaya `yun, naabutan niya rin ako nang makabalik siya. I even asked him na ihatid ako sa Turbina. Pero sa sobrang bait niya....hindi niya ako hinatid. LOL

Sa Turbina, ang saya ko kasi nakakita ako ng kasama! Haha! Nakita ko sina Majh at Charlene na alam kong pupunta rin sa GFD. Naging palaka pa ako sa harap nila dahil bigla na lang daw ako tumalon. LOL. Sabay-sabay kami papuntang SM North. Mga 11am, nasa SM North na yata kami.

Dahil nakita ko na naman ang aking mga writer friends, wala akong pasidlan sa tuwa! hahaha! I was so happy whenever I with them. Dahil late ako, I have to wait for others to finish. Nagpasama muna ako kay Ate Karen para pumunta sa Precious Pages para makita `yung cover ng Camp Speed. (I am so excited kasi eh! Hi-hi) Then hindi ko akalain na may lalapit sa akin tapos magpapirma! Yay! ~~ Akalain mo nga naman, napadaan lang ako, may nakapagpapirma na sa akin. Hanggang ngayon `di pa rin ako makapaniwala.  Then after that, balik ulit sa Going Straight. Sabay-sabay kaming nagpaayos sa Going Straight and jaran! Ang gaganda namin! HAHAHA! (Dapat kasama talaga ako) XD Medyo hindi ko lang gusto `yung mascara na nilagay sa akin. Feeling ko kasi umitim ung ilalim nung mata ko. Then `yun, nag-take out kami sa mcdo. Fries lang naman nakain ko at uminom ng coke. Pinagsisihan ko kasi sina Mommy pala ay nag-shakey's!!! Di man lang me sinama. >_<

Nanatili sa backstage ng ilang oras. May ilang nagpapirma---`di ko na maalala kung sino `yung mga nagpapirma sa backstage. Hehe. pero masaya ako kahit bawal pa raw pala. XD Kuwentuhan w/ writer friends. Na-miss ko sila sobra!!! Kahit 2 weeks pa lang naman simula nang hindi kami nagkita at palagi naman kaming magkakausap sa twitter at Fb. hehehe. Nang dumating sina Mommy sa 3rd floor, kailangan ko pa siyang ipakiusap kay miss mona dahil `di siya puwedeng hindi makaupo habang naghihintay. May sakit po kasi ang Mommy ko, eh. Kahit bawal kaming lumabas sa backstage, pinilit ko para kay Mommy. Ang bait ko `no? Minsan lang yan. Hahaha!

Nang bumalik ako sa back stage.. may kausap sa amin na guy. Nakipagkamay siya. Ang unang sinabi ko.. "Kuya ang guwapo mo!" HAHAHA! I'm so.. landi lang. Hahaha! Then I ask him, ikaw ba `yung host? Then he said "Yes." Tapos nagsabi siya na magtatanong daw siya sa amin. May mga tinatanong pa siya kung sinong inspirasyon namin sa pasusulat chuva. Tapos magtatanong daw siya, 'Have you been in love?' I said, sa akin mo itanong `yan. Sasabihan kita ng... "Yes. Right now." HAHAHAHA! OMG lang. Ang gwapo niya pero dahil wala kaming picture...feeling ko, `di kami meant to be! Hehehe! Kay host jasper pa rin tuloy ang puso ko <3

Matagal bago nag-start ung program. Matagal rin bago kami tinawag. Medyo kinakabahan ako na masaya. Wala akong stage fright dahil pangarap ko talaga na mag-artista! Hahaha! Pero nung dumating `yung time na nagsasalita ako sa stage... Naiiyak talaga ako. Hindi ko masabi kung malakas `yung sigawan sa akin dahil feeling ko, wala na ako sa sarili nun dahil ang makatayo lang sa stage ay masaya na ako. Seeing those people na makikinig sa akin, ahhh~~ heaven. Lalo na nung makita ko `yung Mommy ko na nakatingin pa sa akin na parang ang proud na proud sa akin. Kahit masama `yung pakiramdam ni Mommy, nagpumilit siyang pumunta. Ahhh, that was just so...overwhelming. Presence niya lang, masaya na ako. Hindi ganoon ka-supportive si Mommy. Pero nung araw na `yun, iba, eh. Nagdrama talaga tuloy ako sa stage kasi... pangarap ko rin lang talaga `yun. Hindi ko pa nga lubos maisip na mangyayari sa akin. Kaunting push na lang, iiyak na ako sa stage. Buti na lang, may bumubulong rin sa akin na `wag kasi sayang ang make-up. Hehe! Tapos nung dumating pa `yung time na pinalabas `yung video trailer ng Camp Speed... Malapit na. Malapit na talaga akong umiyak. Wow! Ni hindi ko plinano na magkaroon ng series. Tapos... sa mismong araw na `yun, ni-launch pa? I feel so special... And I'm so proud. Parang ang layo na ng narating ko. Kaya lang, mukha kaming eng-eng sa stage nung tinawag na kami. Lalo na ako na wala talaga akong masabi. I'm not ready, eh. XD

Pagkatapos noon, akala ko babalik na ako sa dating buhay---ang makikipagdaldalan sa aking mga kapwa writers. Pero `di nangyari `yung expectations ko. Lumabas ako sa backstage kasi kakausapin ko Mommy ko. Tatanungin ko lang kung ano pakiramdam niya. But wow! Bago ako makarating kay Mommy, may mga humarang sa akin at nagpapirma. `Di ko expected `yun talaga!!! As in sobrang overwhelmed ako dahil sa mga taong nagpapirma sa akin. Tapos `yung iba, naghihintay pa talaga para dumating `yung turn na maasikaso ko naman sila. Nagpa-panic ako kapag nakikita kong may mga dumadating at naghihintay para makapagpapirma sa akin. Like wow! Kahit papaano may pila. Gusto ko silang i-accomodate lahat. Iuuna lahat. Pero siyempre `di puwede `yun. Natatakot kasi ako na baka sa susunod ay umalis na lamang sila at hindi na magpapirma. But they waited. Ahhh. Eh hindi pa naman ako marunong pumirma ng nakatayo. Kaya I ended up doing this... : Sorry to my pinsan and inaanak---Raya! Hehe!

I was also happy that my cousins and tita/tito's are there, too. Noong una, wala talaga akong balak isama sila. I just want my mom and my brother to be there. Ayaw kong magdala ng maraming kasama dahil baka akalain naman nila, nagdala ako para may fans. Nahihiya ako. Okay na rin sana `yung isang pamilya ng Tita ko na kasama dahil pupunta rin sila sa Project 8. `Yung isa kong Tita sa Alabang, di ko expected na sasama kasi nung mismong day rin nila nalaman na may event. But I was glad they were there. May mga alalay ako. Charot! Hahaha! Seriously, kung wala sila, mukhang eng-eng talaga ako doon kasi `di ko alam kung paano ko i-a-accomodate `yung mga tao sa paligid ko. Tapos gusto ko rin may picture, eh. Sila humawak nung phone ko at nagpicture-picture sa akin kasama `yung mga nagpapirma sa akin. Sa totoo lang, I dont know most of them. Kahit sinabi nila `yung name nila sa akin, `yung iba talaga, `di ko matandaan. I don't have a sharp memory. And I am so sorry about that. May mga picture sila sa phone ko pero `di ko sila ma-tag kasi nga `di ko maalala `yung iba. Huhu.

Hanggang sa bumalik ulit ako sa backstage, may mga tao pa rin na lumalapit sa akin. Doon ako nagpirma sa nakita kong kahon ng desk fan sa may upuan.

Matagal-tagal rin ang pirmahan sa likod ng backstage. Lumipat na nga sina Mommy ng puwesto, doon na rin sa may backstage. Hahaha. Tapos `yun pala may-ari ng desk fan, inantay niya akong matapos hanggang sa sabihin niya na sa kanya `yung desk fan!!! I'm so sorry talaga, Ate. Kung sinuman siya. Ahhhh talagang nakakahiya moments 101 `yun. Bukod sa hindi ko nga nakilala `yung ibang nagpapirma sa akin. Kahit `yung mismong ka-chat ko pala sa FB nung gabi, hindi ko rin nakilala!!! Mali pa nga `yung name sa dedication. T____T Tapos `yung iba, mali rin ang mismong dedication ko. I committed a lot of mistakes. T___T I'm so stupid. ><

Anyway, I am also thankful to those people na nagbigay sa akin ng gifts and letters.

 Hindi ko inaasahan `yung iba. Lalo na `yung Ferrero ni Ate Liezel! Ah, feeling ko, nanalo ako ng lotto nung binigay niya sa akin `yun. Hehehe. Doon ko nasabing...masarap pala maging writer. hehe! Thankful din ako sa mga taong nagsabing ang ganda ko raw nung araw na `yun. Lalo na kay Lush na sinabihan ako na kamukha ko raw si Bea Alonzo. Hahaha! Tandang-tanda ko `yan dahil noon lang may nagsabi sa akin niyan. Pati daw boses ko, kahawig. Sabi ko naman, hindi `yung boses. Si Beyonce ang kaboses ko. Hehe! Thankful rin ako sa editor ko sa trilogy ko na kinausap ako that time.. (medyo natakot ako noon hehe!) na gusto niya raw `yung kuwento ni Price. Like...wow! `Di ko kasi siya ganoon kagusto. Heheh. Actually, I'm planning to make a new one nga sana. Major revision kasi siya. Pero okay naman `yung comments. `Di ko lang talaga siya trip i-revise kasi `di ko ganoon kagusto `yung kuwento. Hehehe! Pero nung sinabi niya `yun, okay. Buo na ang loob ko na ire-revise ko siya. Thanks talaga, Miss Aiko! Isa kayo sa nagpasaya ng araw ko noon. :)

Nang gabi na, gutom na gutom na ako. Hahaha. But I have to wait for my friends. Chika-chika muna kami. Nakita ko nga pala ang admin ng fan page ko na si Nico. She's so pretty and sweet. Binigyan niya kami ng pizza. Akalain mo nga naman, ang daldal pala niya. Unang kita ko pa lang sa kanya nung cocktail party, I thought, ang tahimik niya. Medyo nagulat ako noong GFD kasi ang ingay pala niya. Hehe! Kumain kami sa Gerry's grill for dinner.

 Sarap ng food! Hehe! Alam ko nagmukha akong PG pero wala! Pagod at gutom na ako. Hahaha! Then bago kami umalis, katuwa lang. Napansin talaga ako ni Ate Heart at sinabing... 'Ikaw ha? Paiyak ka na sa stage kanina!" hahaha! Yay! Katuwa lang kapag napapansin ako ng senior writers. Lalo na `yung mga idol ko. Si Ate Heart talaga, Idol ko `yun, eh. Pero nahihiya rin ako minsan na kausapin siya kasi... nanliliit ako kapag kasama siya. Heheh.

Gusto ko sanang mag-happy lemon pero umayaw si Ate Karen. Sayang! Hahaha! Thankful rin pala ako kasi inantay ako nina Mommy na umuwi. Past 9 na kami nakaalis sa SM North. Hassle rin magbyahe lalo na at palowbatt na phone ko. Pag-uwi ko, `di pa rin ako makapaniwala. Naiiyak ako dahil sa sobrang saya. Kahit pagod na pagod ako, ang saya-saya ko. One of the best days ever!!! Kahit late na ako makatulog dahil nga masaya pa rin ako, okay lang. Nagising ako noong umaga, umiiyak ulit ako sa sobrang tuwa. Lalo na noong ginawa ko `yung malanobela kong status. Kaya lang noong hapon na-depress ako dahil kay Guji. Ayaw ko ng sabihin `yung ibang details kasi nade-depress talaga ako... but `yun na `yun. :P

Pero mabuti na lang talaga at hindi na ako naiiyak ngayon. Ubos na tissue sa bahay namin, eh! HAHAHAHA!

BTW, here are some pictures:

xx

Cady