Sometimes we tend to deny our feelings to someone because we knew that there is something wrong with him/her.

Sunday, September 4, 2011

Caspian's hope.

I'm not that happy to announce that Caspian is for revision. Not happy? Because ang daming suggestions. >.< Di kagaya kay Derrick na ecstatic pa ako. Haay, sakit talaga siya sa ulo. But I thank God for this na din kasi binigyan niya ng probability si Caspian.

Chance. Hope. That is you, Caspian. Sana matapos kita sa Wednesday. Ambisyosa? Ahehe. Eh gusto ko lang. I love this. Sana magsunud-sunod. Saka sana approve si Derrick. Please-please. :D

And I'm revising na. Gusto ko lang sanang ibahagi sa inyo ang isa sa mga naging result ng pagre-revise ko. I was like ^__^ when I had this conversation between them. I like fight scenes, eh. Bakit ba? Ahaha. Fight ba ito? Basta, trip ko ang eksena na ito na kakatapos ko lamang isulat....


          This is Caspian's POV.

“Marianne, Jessica—my girlfriend--will be going here by Thursday….” Anunsiyo niya dito na kinalingon nito sa kanya.

“Ha?” ramdam niyang tila nanlamig ito sa sinabi niya. “Pero paano ang plano natin? Paano si Casey?”

Bumuntong-hininga siya saka tumabi sa kinauupuan nito. Alam niyang mahihirapan talaga siya kung sakaling dumating si Jessica. Paano niya ipapaliwanag dito ang lahat? Alam niyang maunawaing tao si Jessica. Iyon ang isa sa mga characteristics na nagustuhan niya dito kaya naman niligawan niya ito. Pero maunawaan kaya nito ang lahat? Na may anak na siya ngayon? Tapos nagkrus muli ang landas nila ni Marianne na alam niyang nagiging insecure ito kapag iyon na ang nagiging topic.

At paano si Casey? Malulungkot ito kapag nalaman nitong wala ng pag-asang magkatuluyan muli sila ng ina nito. “That’s my problem. Pero hindi ko naman puwedeng pabayaan na lang si Jessica.”

“So kailangan naming umalis sa tabi mo ngayong darating na ang girlfriend mo? Iyon ba ang gusto mong sabihin?”

“Oh, well, it’s not like that. I don’t want you and Casey to go. That’s not what I am thinking right now. But Jessica will be with me for the past few days. Hindi ko naman siya puwedeng pagsinungalingan. Baka magalit siya. Kaya magbabago ang plano natin ngayon. Hindi na tayo magpapanggap. We will say Casey the truth about us. I know it is hard but it’s the right thing to do. Iyon nga lamang ay dadahan-dahanin natin siya.”

“Mahal na mahal mo talaga ang girlfriend mo. Ayaw mo siyang masaktan…” ramdam niya ang pait sa boses nito sa pagsabi noon.

“Ganoon naman `di ba, kapag mahal? Ayaw mong masaktan ang taong mahal mo.” Parang nabuhay muli sa isipan niya ang ginawa nito sa kanya dahil sa sinabi niyang iyon.

Tumingin ito sa kanya. “Gusto mo bang palabasin na hindi kita minahal noon dahil sinaktan kita?”

“Ganoon ba ang pagkakaintindi mo?” may pagkasarkastikong sabi niya dito.

Huminga ito nang malalim. “Minahal kita, Caspian. And I don’t mean to hurt you…”

“Really? But you did, Marianne! Kung talagang ayaw mo akong masaktan, hindi mo ako babalewalain nang ganoon! Gagawin ko ang lahat para sa `yo pero ano ang ginawa mo? Iniwan mo lang akong parang basahan dahil ang akala mo sa akin, magiging distraction lang sa buhay mo! Pinatunayan ko naman sa `yo noon na kaya kong maghintay, na hindi kita gagambalain kung ano man ang gusto mo, huwag mo lang akong iwan but you still dumped me! You hurt me like hell!” parang binigyan siya nito ng energy drink sa paglabas ng sama ng loob dahil sa sinabi nito.

“Hindi ko sinasadyang gawin sa `yo iyon, Caspian. Mahal kita. At mahal na mahal pa rin kita hanggang ngayon. Kinailangan kitang iwan noon para sa career ko dahil pakiramdam ko, hindi kita mapapagtuunan ng pansin dahil magiging busy na ako. Ayaw kitang makasama dahil natatakot akong baka lalo ka lamang masaktan kung kasama nga kita pero hindi naman kita napapansin. Nararamdaman ko noon na kahit ikubli mo pa, nasasaktan ka kapag hindi kita nabibigyan ng oras ko. Isa pa, nais ko ring bumalik ang focus ko sa pag-arte. Kung patuloy lamang kitang makakasama, hindi ako makakapag-focus ng tuluyan sa pangarap ko. Hindi naman sa sinasabi kong distraction ka para sa akin. Ayaw ko lang ma-distract sa katotohanang nandiyan ka sa tabi ko pero hindi naman kita napapansin.” pagpapaliwanag nito sa kanya.

“Enough! What is the used of your reasons now? Tapos na ang lahat sa pagitan natin. Sinaktan mo na ako! At sinabi mo pang humanap na ako ng ibang babaeng mamahalin ko na kayang pantayan ang pag-ibig ko sa kanya! At nakahanap na ako. I’m sorry if you still love me right now. Pero may iba na ako. At ikaw mismo ang pangunahing dahilan kung bakit naghanap ako. Dahil sinabi mo,”

Nagyuko ito ng ulo. “I know this is my entire fault. And I’m so sorry. For what happened, for you and for myself. Hindi na ako dapat nakakaramdam ng ganito, eh. Pero mahal pa rin kita, Caspian. Alam kong mali dahil may mahal ka ng iba pero hindi ko kayang pigilan.”

“But you should be. Dahil kahit ano ang gawin mo, kahit na may anak pa tayo, hinding-hindi na babalik ang pag-ibig na binigay ko sa `yo noon.” Mabigat sa loob na sabi niya at umalis sa harap nito. She loved him. It feels great but at the same time, it also feels sad. Sayang lang ang pagmamahal nito. Wala na ding pakinabang ang lahat ng dahilan nito dahil tapos na ang lahat. May Jessica na siya. Kay Jessica niya natagpuan ang babaeng tinutukoy nitong hanapin niya. Natutunan niyang ibaling dito ang atensyon niya kahit na ba mahirap iyon. Sobra siyang nalulon sa pagmamahal niya kay Marianne kaya nahirapan talaga siya. Kaya naman hindi niya aalisin ang paghihirap niyang iyon. Once is enough. Kahit na ba may anak na sila, sapat na ang unang nagpakatanga siya. Na nasaktan siya. Kay Jessica na lamang dapat na ibaling ang puso niya. Dahil kay Jessica, alam niyang hindi siya masasaktan hindi kagaya nang nangyari sa kanya sa piling ni Marianne.
Hoping for a nice feedback,
Azec Chase. ♥

No comments:

Post a Comment